Pan Bóg umieścił mężczyznę w raju, aby czuł się tam szczęśliwy, jemu jednak doskwierała wymowna samotność. Nie wiedział, że jest dopiero „częścią” wspaniałego planu stworzenia człowieka, ale wyraźnie to czuł: brakowało mu drugiej połówki: nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Dorota Luber Kobieta jako równorzędna partnerka mężczyzny w małżeństwie i w rodzinie Pedagogika Rodziny 1/1, 153-167 2011 Dorota Luber Kobieta jako równorzędna partnerka… Jeżeli więc małżeństwo jest sakramentem, to musi mieć wymiar eschatologiczny, wykraczający poza ramy życia na ziemi. Nie może być jedynie umową na czas określony. W Kościele wschodnim, który bardziej akcentuje eschatologiczny wymiar małżeństwa, podobny fragment przysięgi małżeńskiej brzmi: "póki śmierć i przejście do Samotność może być sygnałem, który informuje o różnych zagrożeniach, ma wpływ na stopień naszego zdrowia, na stan biochemiczny organizmu, poczucie odporności. Jednym z najbardziej doskwierających w samotność momentów życia jest etap po rozstaniu z parterem, partnerką. Helen Fischer, znana antropolog, prowadziła badanie osób Niezależnie od tego, czy żyjemy w małżeństwie czy nie, fundamentalnym cierpieniem istoty ludzkiej jest poczucie osamotnienia, niebycia kochanym i sądzenie, że nigdy nim się nie będzie. Odkrywając ciemności i lęki, jakie w nas są, jedni pogrążają się w smutku, inni rozwijają swoje super-ego lub uciekają w intelekt, estetykę Stany splątane to opowieść utkana z historii, w których każdy odnajdzie cząstkę siebie. Mistrz opowiadania o emocjach. Janusz Leon Wiśniewski z ogromnym wyczuciem i wrażliwością opowiada o tym, co się z każdym z nas, gdy rządzą nami emocje pierwotne. Pochyla się nad samotnością, poczuciem wyobcowania i tęsknotą za bliskością. Może nawet wymyśli szlochającą historię tylko po to, by użyć jej jako pretekstu do rozmowy z tobą. 3. Będzie insynuował, że przebywanie w pobliżu sprawia, że jest szczęśliwy. Kiedy żonaty mężczyzna nie może przestać mówić o tym, jak dobrze się czuje, gdy jest w pobliżu, oczywiste jest, że z tobą flirtuje. 4. Biblijne i teologiczne podstawy nauki Kościoła katolickiego o małżeństwie. jest w akt stworzenia, to jego celem jest również dobro całego człowieka 10. Ponieważ człowiek – w myśl Motyw samotności – Poczucie samotności przez całe życie towarzyszy głównej bohaterce powieści Marii Kuncewiczowej „Cudzoziemka”. Róża Żabczyńska wszędzie czuje się obco. W Rosji uważana była za Polkę, w Polsce – ze względu na akcent – za Rosjankę, na prowincji – za damę z dużego miasta, a za granicą za cudzoziemkę. Family Pedagogy nr 1 (1)/2011, ss. 153–167 Dorota Luber Kobieta jako równorzędna partnerka mężczyzny w małżeństwie i w rodzinie Godność kobiety wiąże się ściśle z miłością, jakiej doznaje ona ze względu na swą kobiecość i równocześnie z miłością, którą ona ze swej strony obdarza…. Kobieta nie może odnaleźć hHIlH4. Rozwód po męsku Wbrew powszechnym przekonaniom, rozpad małżeństwa wywołuje większy szok emocjonalny u mężczyzny. Kobiety długo dojrzewają do podjęcia decyzji o rozstaniu, analizują w myślach swoje uczucia lub wyobrażają sobie, jak będzie wyglądać ich przyszłe życie, kiedy już nie będą żonami. Mężczyźni natomiast długo nie zauważają negatywnych wskazówek świadczących o kryzysie w związku, nawet gdy decyzja o rozwodzie jest już podjęta, częściej niż kobiety snują nierealne marzenia o powrocie do dawnej sytuacji i możliwości naprawy tego, co było złe w relacji. Ta nagła samotność jest dla mężczyzny zwykle sporym zaskoczeniem. Jak pokazują wyniki badań psychologicznych (np. Kressel, 1986), mężczyźni w sytuacji rozwodu unikają szczerej konfrontacji ze swoimi uczuciami. Może to być przyczyną błędnego rozpoznawania własnych potrzeb, np. nie radzą sobie z obowiązkami domowymi, co jest interpretowane jako tęsknota za bliskością z kobietą. Wynika to głównie z przekazywanych w dzieciństwie wzorców społecznych, zgodnie z którymi analizowanie własnych emocji jest uznawane za zachowanie „niemęskie”. Samotne serca W celu zwalczenia stresu związanego z rozwodem, mężczyźni angażują się w różne formy aktywności: rozwijają porzucone wcześniej zainteresowania lub intensywnie poświęcają się pracy zawodowej. Dlatego też zewnętrznym obserwatorom może się wydawać, że rozwód dla mężczyzny nie jest tak mocnym przeżyciem jak dla kobiety, która często, by poczuć ulgę, wyraża swoje emocje otwarcie przed otoczeniem. W rzeczywistości jest inaczej - męskie samotne serca są tak samo zranione jak kobiece, a może nawet bardziej? Sytuacja mężczyzny jest w istocie o wiele trudniejsza, często nie potrafi on wyobrazić sobie, jak będzie wyglądało jego życie po rozwodzie, myśli, że poczucie samotności będzie towarzyszyło mu już zawsze. Jeśli nie nastąpi konfrontacja z własnymi uczuciami, niemożliwe będzie zakończenie kryzysu i wykorzystanie szansy, jaką może dać rozwód. Jak przetrwać rozpad małżeństwa? Oto kilka wskazówek dla tych, którzy chcą przejść tę drogę zwycięsko. Zostały one opracowane na podstawie informacji zawartych w książce Judith S. Wallenstein i Sandry Blakeslee pt. „Druga szansa. Mężczyźni, kobiety i dzieci 10 lat po rozwodzie”. Zakończ swoje małżeństwo Dotyczy to zwłaszcza sfery emocjonalnej. Już nie jesteś mężem, co nie znaczy, że nie możesz być sobą. Ciągle masz wiele pasji i celów, które możesz realizować. Zakończenie małżeństwa oznacza także pozbycie się pragnienia zemsty na partnerce, obarczania jej lub samego siebie całą winą za rozpad związku. Pozwól sobie na żałobę po stracie Być może wydaje ci się to stratą czasu i myślisz, że lepszym rozwiązaniem byłoby zajęcie się czymś innym, co pozwoliłoby ci zapomnieć. Jeśli jednak nie pozwolisz sobie samemu na uświadomienie straty i przeżycie bólu, odbierzesz sobie samemu szansę na uwolnienie się od tego, co było złe w twojej przeszłości. Stopniowo opanuj negatywne emocje Poczucie krzywdy i żalu jest w twojej sytuacji zupełnie zrozumiałe. Twoje życie nie stanęło jednak w miejscu - ciągle trwa i masz szansę odnaleźć w nim wiele satysfakcjonujących chwil. Pozwól sobie czasem na optymizm. Pretensje do byłej partnerki lub innych osób nic nie pomogą. Przeszłość jest już za tobą, a ty masz szansę sprawić, by twoje kolejne relacje były dobre. Odbuduj samego siebie Według Wallenstein i S. Blakeslee jest to najważniejsze psychologiczne zadanie rozwodu. Polega ono na zbudowaniu nowego, niezależnego od małżeństwa obrazu siebie i wiary w to, że życie po rozwodzie może być szczęśliwe. By to uczynić, powinieneś sięgnąć do swoich wcześniejszych przeżyć, korzeni oraz odnaleźć nowe cele. Jeśli obwiniasz się, w pełni lub częściowo, za rozpad małżeństwa, spróbuj stopniowo uwalniać się od tego uczucia. Jeżeli natomiast będziesz ciągle uważał samego siebie za „nieodpowiedniego mężczyznę”, istnieje niebezpieczeństwo, że takie oczekiwania wobec samego siebie nieświadomie wniesiesz do nowego związku. Może tutaj zadziałać tzw. efekt samospełniającej się przepowiedni i w nowej relacji powtórzysz poprzednie błędy. Czas na nowy związek Wiele osób tuż po rozwodzie ma wrażenie, że już nigdy nie zbuduje nowego związku, że rozpad małżeństwa oznacza koniec dalszych relacji z płcią przeciwną, a życie po rozwodzie to samotność i smutek. U mężczyzn pojawiają się tutaj dodatkowe obawy, wynikające z popularnego przekonania, że kobiety wolą nie wiązać się z partnerami, których poprzednie małżeństwo zakończyło się rozwodem. Należy pamiętać, że jest to jednak tylko stereotyp, a dowodem na jego nieprawdziwość jest chociażby fakt, iż wielu mężczyzn po rozwodzie naprawdę buduje szczęśliwe relacje z nową partnerką. Niewątpliwie wymaga to czasu. Niektórzy popełniają duży błąd, wchodząc w nowy związek tuż po rozwodzie. W tym przypadku wiąże się to zazwyczaj z tym, że pragną odzyskać utracone niedawno poczucie bliskości i przynależności. Pozostające jednak ciągle intensywne uczucia żalu, złości czy straty oraz brak analizy błędów popełnionych w małżeństwie, mogą sprawić, że nowy związek szybko się zakończy, a przekonanie o braku umiejętności budowania szczęścia z druga osobą wzrośnie jeszcze bardziej. Zanim zdecydujesz się na nowy związek: Pozbądź się poczucia lęku Może to być dla ciebie trudne, ponieważ mężczyźni często wypierają ze swojej świadomości fakt odczuwania przez nich lęku. Jeśli jednak doświadczyłeś porażki w życiu małżeńskim, zupełnie naturalne jest, jeśli odczuwasz obawę przed kolejną próbą wejścia w bliską relację. Być może nie chciałbyś, by ktoś znów doznał zawodu z twojego powodu. Praca nad lękiem wymaga czasu, rozmów z bliskimi osobami, które pomogą ci wzmocnić nadwątlone poczucie twojej wartości jako partnera w związku. Nie oczekuj od nowej partnerki, by była idealna Często zdarza się, że osoby po rozwodzie, obwiniające byłego partnera o rozstanie, spodziewają się, że nowo poznana osoba będzie dokładnie taka, jaką chcieliby ją widzieć. Pamiętaj, że nie ma ideałów, a wspólne szczęście zawsze wymaga czasu i wysiłku obu stron. Skorzystaj ze swojego doświadczenia. Nie neguj swoich doświadczeń Nie odrzucaj poprzedniego małżeństwa jako wydarzenia, które należałoby na zawsze usunąć z pamięci. Masz już coś, czego nie mają inni ludzie - doświadczenie i wiedzę o tym, co niszczy związek. Dlatego tak ważne jest przeanalizowanie przyczyn rozwodu, najlepiej bez silnych emocji. Gdy uświadomisz sobie na czym polegały błędy, twoje szanse na naprawdę szczęśliwy związek będą o wiele większe. Mówi się, że wszystko ma swoje złe i dobre strony. Często wydaje się, że rozwód niesie ze sobą tylko niekorzystne aspekty. Wszystko jednak zmieni się, gdy po opadnięciu emocji zaczniesz traktować rozwód jako szansę. Zapewne jako prawdziwy mężczyzna jesteś zdolny podjąć najważniejsze w życiu wyzwanie - znów zacząć dawać i brać miłość. Jowita Wójcik, psycholog Artykuł ukazał się w serwisie Wejdź na FORUM! ❯ fot. Fotolia Czasem niby żyjemy razem, ale jednak jakby osobno... Mężczyzna, który leży obok, wydaje się oddalony myślami o miliony lat świetlnych i staje się wręcz obcy. Bywa, że samotność w związku doskwiera nawet bardziej niż wtedy, gdy jest się singlem. Niekiedy wina leży po obu stronach, a czasem tylko po jednej. Jeden z partnerów zaczyna przejawiać brak zainteresowania, staje się oziębły i milczący, a dodatkowo niejednokrotnie traci ochotę na seks. Czasem takie oddalenie to pierwsza oznaka poważnego kryzysu w związku. Jakie są przyczyny takiej samotności? Jak z nią walczyć? Samotność w związku: historia Sylwii i Karola Sylwia i Karol są małżeństwem od 12 lat. Sylwia ma 37 lat, a Karol 39. Nie mają dzieci. Nie mają też chyba ze sobą zbyt wiele wspólnego, przynajmniej od mniej więcej roku. Żadne z nich nie ma romansu, więc nie jest to przyczyną obecnego stanu rzeczy. Po prostu... przestało im zależeć. Czasem spędzają ze sobą czas. Karol wpatruje się w ekran telewizora, a Sylwia tabletu. Czy rozmawiają? Oczywiście. Karol pyta Sylwię, co ugotowała na obiad. A Sylwia przypomina Karolowi o wyjściu z psem na spacer. Jeszcze kilka miesięcy temu próbowała złapać kontakt z mężem. Ale czuła, że raczej prowadzi długie monologi. Mówiła mu, że czuje się coraz bardziej osamotniona. Że niby ma męża, a wydaje jej się jakby go nie miała. Że potrzebuje wsparcia. Że muszą popracować nad swoją relacją, a nie zachowywać się jak współlokatorzy. Ale Karol nie widział problemu. W końcu więc Sylwia przestała próbować. Z każdym dniem dochodzi jednak do wniosku, że samotność w związku bardzo ją przytłacza... Małżeństwo z rozsądku: czy warto? Jakie są przyczyny samotności w związku? Jakie mogą być przyczyny tego, że czujemy się samotni w związku? Tzw. syndrom opuszczonego gniazda. Często doświadczają go partnerzy, których dzieci dorosły i właśnie wyprowadziły się z domu. Nie ma się co oszukiwać - wcześniej to właśnie one monopolizowały uwagę rodziców i były tematem większości rozmów. Gdy mąż i żona zostają tylko we dwoje, nie są w stanie przyzwyczaić się do nowej rzeczywistości. Wtedy może pojawić się samotność w związku. Przez lata partnerzy mogli trochę zaniedbać własną relację, skupiając się na dziecku/dzieciach. Teraz muszą na nowo nauczyć się żyć sami. Odmienne zdanie na ważny temat. Czasem nawet po kilkudziesięciu latach małżeństwa, znajdujemy się nagle w zupełnie niezwykłej sytuacji i musimy podjąć kluczową decyzję, mogącą zaważyć na dalszym życiu. Może się wtedy okazać, że nawet pomimo wspólnie spędzonych lat i pokonaniu razem wielu przeciwności, teraz nasze wartości czy priorytety zaczynają drastycznie się różnić. To prowadzi do kolejnych kłótni, oddalenia się od siebie, a w efekcie do samotności w związku... Poświęcanie całego życia prywatnego dla pracy. Gdy partner bierze kolejne nadgodziny, wieczorami ciągle odbiera służbowe maile, a na wakacjach i tak dzwoni jego telefon, nietrudno o pewnego rodzaju wypalenie. Para nie spędza razem czasu, a nawet gdy już to robi i tak nie potrafi się dogadać. Zdrada to kolejny powód samotności w związku. Bywa tak, że zdradzona kobieta czy mężczyzna, decydują się przebaczyć i starają się odbudować wzajemne zaufanie. Jak wiadomo, nie jest to proste, więc kryzys w małżeństwie pojawi się niemal na pewno... Brak wsparcia i empatii. Gdy jedna ze stron (albo obie) staje się pochłonięta własnymi obowiązkami, swoimi zainteresowaniami i nie ma czasu na wysłuchanie partnera, nietrudno o poczucie obojętności w związku. Szczególnie, jeśli sytuacja się przeciąga... Oczywiście, poczucie samotności w małżeństwie może mieć wiele przyczyn. Niektóre z nich trudno nawet uzasadnić lub umieścić w pewnych ramach. Seks w małżeństwie - jak to wygląda naprawdę Jak walczyć z poczuciem samotności w związku? Co robić, jeśli czujesz się w swoim związku coraz bardziej samotna? Zastanów się nad przyczyną obecnego stanu rzeczy. Pomyśl, czy na pewno wyłączną winę ponosi twój partner. Zastanów się, czy może to ty nie bywasz za mało empatyczna i nie poświęcasz facetowi za mało uwagi, oczekując jednocześnie pełnego wsparcia i narzekając na samotność. Nazwij swoje uczucia. Nigdy nie czekaj na to, aby mężczyzna się domyślił. Nie domyśli się. Może wcale się od ciebie nie oddala, a czuje się przepracowany? Powiedz mu konkretnie, czego oczekujesz. Komunikuj swoje potrzeby i emocje, ale nie popadaj w nadmierną histerię. Zrób coś dla siebie. Pamiętaj, że każdemu należy się dawka zdrowego egoizmu. Jeśli czujesz się samotna w związku, nie patrz w sufit i nie rozmyślaj. Zadbaj o siebie, wyjdź z koleżankami, zafunduj sobie nową fryzurę, kup wystrzałową sukienkę. To nie jest złota recepta, ale chwilowo potrafi świetnie poprawić samopoczucie. Przejmij inicjatywę. Przygotuj romantyczną kolację, zaproponuj randkę, włóż seksowną bieliznę. To że zagościła między wami rutyna wcale nie oznacza, że musi być tak już na zawsze. Czasem jeden mały kroczek pozwala wyrwać się ze stagnacji. Rozpocznij rozmowę o waszej sytuacji. Namiętny seks czy pyszna kolacja nie wystarczy, aby poprawić relację na dłuższą metę. Wprawdzie może stać się świetnym katalizatorem zmian, ale musicie również przedyskutować temat. Jak skończy się historia Sylwii i Karola? Czas pokaże. Sylwia postanowiła wziąć sprawę w swoje ręce i przejąć inicjatywę. Zadbała o swój wygląd zewnętrzny i dobre samopoczucie, próbuje również rozmawiać z Karolem o ich relacji. Mąż nie widzi problemu, twierdząc że od zawsze był małomówny i jest chronicznie przemęczony. Sylwia nie ustaje w próbach odświeżenia związku. Potrzeba czasu... Czytaj więcej na temat związków Samotność w małżeństwie wynika z naszych wewnętrznych odczuć. Bardzo często spotykamy się z sytuacją rozwodu po wielu latach małżeństwa, po odchowaniu dzieci. Wydaje się, że para już „dotarła się”, że kryzysy pierwszych lat mają za sobą, a tu BUM! I rozwód! Jak to wygląda od strony małżonków? Ja też jestem po rozwodzie. W moim akurat przypadku nie mieliśmy dzieci. Rozwiedliśmy się po 10 latach małżeństwa, a po 12 latach bycia razem. Patrząc na kwestię rozwodu z dystansu, po latach, nasuwa się refleksja co jest najczęstszym powodem rozstania. Rozmawiałem z wieloma osobami i parami po rozwodach starając się zrozumieć ten fenomen. Jest kilka takich tematów, które szczególnie często przewijały się w rozmowach. Piszę ten tekst wierząc, że być może pomoże on tym którzy jeszcze mają decyzję o rozstaniu przed sobą albo się zastanawiają czy powinni się rozejść. Wpis ten da więc pożywkę do przemyśleń a być może i zmian które mogą uratować związek. Co z moich obserwacji może w wydatnym stopniu przyczynić się do rozwodu? Jest kilka zasadniczych powodów dla których związek małżeński zaczyna się rozpadać: Przyzwolenie społeczne na formalne rozstanie małżonkówŻycie w związku jedynie własnym życiemOdseparowanie emocjonalne i seksualneCałkowite poświęcenie się wychowaniu dzieckaDysonans pomiędzy „być a mieć” Przyzwolenie społeczne na formalne rozstanie małżonków Pierwsza sprawa która od razu rzuca się w oczy to zmiany społeczne. Dawniej było mniej rozwodów, bo społecznie było to niemile widziane. Pary formalnie będące małżeństwem po prostu prowadziły podwójne życie. Obecnie jest dużo większe społeczne przyzwolenie na formalne rozstanie małżonków, w związku z tym, dużo częściej z tej opcji korzystają. Można nawet mieć wrażenie, że czasem bez głębszej refleksji i próby ratowania związku. Często takiemu rozstaniu towarzyszą wielkie i gwałtowne emocje, żale, wzajemne obwinianie się, robienie sobie na złość. Moim zdaniem szkoda, że tak jest, bo tych dwoje ludzi kiedyś się kochało, kiedyś mieli do siebie wzajemny szacunek. Może więc warto ten szacunek próbować zachować do końca? W końcu poza sytuacjami patologii (np. alkoholizm, czy notoryczne od początku związku zdrady) sprawa dotyczy dwojga niedoskonałych osób. Ludzi którzy oboje starali się tak jak umieli, tak jak w danym momencie byli gotowi, budować swój związek. Nie udało się, postanowili się rozstać, ale tak jak starania o związek były z obu stron, tak i wina za jego zakończenie jest w mniejszym, bądź większym stopniu obustronna. Warto o tym pamiętać zanim tak bardzo sobie wzajemnie dokuczymy, że staniemy się największymi wrogami. Życie w związku jedynie własnym życiem a samotność w małżeństwie „Hola hola” – powiesz – „przecież nie można się wtopić w drugą osobę, każdy musi mieć trochę przestrzeni i prywatności dla siebie!”. Jeżeli to powiesz, to będziesz mieć 100% racji. Słowem kluczowym tu jednak jest to TROCHĘ. Nie jest na pewno zdrowe takie wtopienie się w związek, że jesteśmy cały czas jak papużki nierozłączki. Tylko wspólne zainteresowania, tylko wspólni znajomi, tylko wspólny czas. Każdy człowiek musi dla swojego zdrowia psychicznego mieć trochę przestrzeni tylko dla siebie. Ale będąc w związku, chcąc nad nim pracować, musimy też wygospodarować nasz wspólny czas, nasze wspólne aktywności. Bez tego zaczniemy się oddalać od siebie, zaraz po tym gdy minie pierwszy okres wzajemnej fascynacji. Odseparowanie emocjonalne i seksualne Kobieta, po urodzeniu dziecka często odsuwa mężczyznę od siebie na rzecz swojego kontaktu z dzieckiem. Powiązane jest to z odseparowaniem emocjonalnym i seksualnym. Całą swoją miłość, emocje i uwagę przelewa na potomstwo. A on jest z boku, służy tylko do zarabiania, noszenia ciężkich rzeczy i przeprowadzania remontu. Oczywiście bardzo upraszczam sprawę, ale często ten temat jest tak właśnie widziany przez panów. Niestety ma to ogromny wpływ na jego samotność w waszym małżeństwie. Czy to źle, że ona bardziej interesuje się dzieckiem? Szczególnie jeżeli jest dobrą mamą to oczywiście że nie, ale warto pamiętać, że związek to nie tylko Ty i Wasze dziecko (no właśnie: Wasze a nie tylko Twoje! Mąż też jest częścią tego związku). Wiem, że on jest taki nieporadny przy noworodku. Ty masz macierzyństwo w genach, on wszystkiego musi się nauczyć. Stanie się tak jeżeli mu pozwolisz, jeżeli nie będziesz go odsuwać przy pierwszych niepowodzeniach, nie będziesz krytykować. Mężczyzna też jest częścią Waszego związku nie tylko jako ojciec, ale także Twój mąż i partner. Ty swoje potrzeby często potrafisz przelać na dziecko, on nie. Kocha Wasze dziecko, kocha Ciebie, nie tylko jako matkę, ale także jako żonę. Chce i potrzebuje Cię nadal także jako kobietę którą pożąda i która pożąda jego jako swojego mężczyznę. Tej sfery także nie można zaniedbać. Samotność w małżeństwie wynika z całkowitego poświęcenia się wychowaniu dziecka Niektóre małżeństwa z różnych względów, mniej lub bardziej świadomie postanawiają poświęcić wszystko dziecku. Cała ich uwaga jest skierowana na pociechę. Wpadają w tzw. „kołowrót”. Praca – dom – wywiadówka – dom. Jest to oczywiście chwalebna postawa, ale taki związek oddala się z czasem od siebie. Nie bez powodu duży odsetek rozwodów następuje po wychowaniu i „puszczeniu w świat” dzieci, szczególnie, jeżeli rodzice są jeszcze młodzi. Bo oto przychodzi sytuacja gdy dzieci wyprowadzają się, a w domu zostaje dwoje właściwie już obcych sobie ludzi, zmęczonych swoim towarzystwem. Nigdy nie wkładali wysiłku w budowanie swojego związku. Postanawiają się rozstać. Jaka jest na to rada? Dobry przykład do naśladowania daje nam lotnictwo cywilne (wiem, że to brzmi na pozór szaleńczo). Otóż gdy jest awaria i spadają maski tlenowe a Ty siedzisz z dzieckiem to komu pierwszemu zakładasz maskę? Wiele mam które o to zapytałem mówiły, że oczywiście dziecku. BŁĄD! Założysz dziecku, sama z braku tlenu zemdlejesz i kto malucha uratuje?! Najpierw załóż sobie abyś Ty przetrwała, potem zakładasz dziecku abyś go mogła uratować!Podobnie w małżeństwie: najpierw dbacie o swój związek, abyście dzieciom mogli dać przykład dobrej, szczęśliwej rodziny. W ten sposób dacie pociechom nieoceniony prezent. W przeciwnym wypadku dziecko jako dorosły, albo nauczy się być szczęśliwym, albo nie. A na pewno kiedyś w swojej rodzinie będzie powielać Wasze błędy. Dysonans pomiędzy „być a mieć” Trochę żartobliwie nazwałem ten problem. Zasadza się on na tym, że wiele pań oczekuje od swojego męża, że będzie dla rodziny zarabiał duże pieniądze i zarazem będzie ciągle obecny w domu, albo dostępny na każde jej skinienie. Niestety w większości zawodów jest to nieosiągalne. Nawet dziś w dobie coraz częstszej pracy w systemie home office. Mężczyzna jest przede wszystkim „jednozadaniowy”. Gdy pracuje musi się na tym zadaniu skupić i Twoje ciągłe wchodzenie do pokoju w którym działa, albo ciągłe odwoływanie go do różnych zajęć domowych, w pracy i zarabianiu nie pomoże. Generalnie większość mężczyzn dobrze zarabiających których znam więcej nie ma w domu niż są. Znam to z autopsji. W firmie w której jako przedstawiciel zarabiałem największe pieniądze, poza weekendami, 3 dni w tygodniu byłem w delegacjach. Jest jeszcze jeden typ dysonansu pomiędzy „być a mieć” Albo mamy, bo oboje pracujemy a dzieci oddajemy do żłobka, czy do szkoły (bądź z nianią), albo on zarabia zawodowo, a kobieta zostaje w domu i wychowuje dzieci. Małżonkowie muszą być jednak świadomi tego, że wychowanie dzieci, gotowanie, pranie, sprzątanie to pod względem wysiłku więcej niż pełen etat. To praca 24h na dobę. Tymczasem wielu panów oczekuje, że po powrocie z pracy jego żona będzie czekała pachnąca, wypoczęta i chętna na nocne atrakcje… Uważają, że skoro partnerka nie pracuje zawodowo to niewiele robi i nie ma powodów do narzekania. Tak też się nie da. W obu odsłonach tego dysonansu jest z obu stron potrzebna wyrozumiałość i miłość. Wnioski: To tylko pięć z wielu różnych problemów które doprowadzają często do ludzkiej samotności. Te występują najczęściej. Przemyśl, czy Ty nie popełniasz tych błędów. Zastanów się proszę, czy Twój partner nie użalał się kiedyś na samotność w waszym małżeństwie. To ważne. Może Twój związek da się jeszcze uratować. Spróbujcie porozmawiać o tym co was boli w zachowaniu partnera. Jeżeli aktualnie nie jesteś w związku, to dzięki tym poradom możesz uniknąć problemów w przyszłości. W końcu jak mówi przysłowie „najlepiej uczyć się na cudzych błędach”. W ten sposób odpowiedziałem również częściowo na pytanie z artykułu o męskiej samotności (zachęcam do przeczytania „Męska samotność – epidemia XXI wieku” ) Myślę, że w wielu przypadkach małżeństwo lub związek można próbować naprawić. Warto włożyć ten wysiłek aby być szczęśliwym. PRZECZYTAJ TAKŻE: Męska samotność – epidemia XXI wieku [czytaj] Zachowania które niszczą związek [czytaj] Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca. SINGLOMANIA została stworzona żebyśmy mogli pomagać a także dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem. Jeśli masz pytanie napisz do nas: singlomania@ Dzisiaj brak wiary w małżeństwo to norma, do starej jak świat instytucji podchodzimy z rezerwą. Mamy dowód: rosnącą falę rozwodów. Już co trzecie małżeństwo rozpada się. Czy to jednak problem typowy dla naszych czasów? Na pewno nie. Już Antoni Czechow napisał:”Jeśli się boisz samotności – nie żeń się.” Bo wbrew pozorom samotność jest wpisana w człowieczeństwo. Małżeństwo nie zawsze to zmienia. Przeciwnie często stały związek jest powodem największego życiowego rozczarowania. Kiedyś kobiety trwały i milczały, dzisiaj kończą to, co im nie służy. Zazwyczaj po wielu latach cierpień. Bo w małżeństwie umiera się powoli…Jako żona, kobieta, kochanka i partnerka. Umiera się, by potem odrodzić się jak feniks z popiołów, sklejając poczucie wartości i zbierając okruchy wiary, że jeszcze może być dobrze….i jeszcze wszystko może się zdarzyć. Pan od wszystkiego Małżeństwo jak z bajki nie istnieje. Problem w tym, że wielu z nas ma takie wyobrażenie. Ewentualnie bazuje na pięknych wizjach z książek-romansów, na słodkich historiach z komedii romantycznych. I choć niejednokrotnie są dni, które są pod każdym względem fantastyczne, to związek nie tylko na nich się opiera. Każda relacja doprawiona jest także smutkiem, złością, goryczą, rozczarowaniem. Jeśli uczucia te to tylko szczypta, to teoretycznie nie dzieje się nic złego, problem w tym, gdy dramatycznie zmieniają smak potrawy. Wielokrotnie przyczyną problemów są…oczekiwania. Że on zaspokoi wszystkie potrzeby. Stanie się panem od wszystkiego. Będzie doskonałym kochankiem, przyjacielem, pracownikiem, gospodarzem domu. Każda z nas chciałaby faceta perfekcyjnego, problem w tym, że gdy takiego dostajemy, często okazuje się, że jest on „nijaki”, za „mało męski”, nieprawdziwy… Istnieje przekonanie, że mężczyzna żeniąc się, wierzy, że ona się nie zmieni. Kobieta natomiast jest przekonana, że pod jej wpływem Mężczyzna po ślubie zmieni się na lepsze. Gdy jakimś cudem mężczyzna w pełni podda się kobiecie, efekt tych zabiegów często bywa opłakany, bo mężczyzna, który poszedł zbyt daleko na ustępstwa, traci zbyt dużo w jej oczach. Stąd także w tym przypadku najtrudniej o złoty środek – czyli pozwolenie, by się dotrzeć, ale w tym docieraniu się nie zatracić. I co tu zrobić, by na starcie się nie spalić? Odpuścić i zrozumieć, że jeden mężczyzna nie musi sprostać wszystkim naszym oczekiwaniom. Nie musi być idealny, wystarczy, że będzie dostatecznie dobry. Mamy koleżanki, rodzinę, przyjaciół, od których możemy dostać to, czego nie otrzymamy od partnera. Zobojętnienie Czasami problemem są zbyt wysokie oczekiwania. Innym razem agresja, która pojawia się w związku. Przemoc to nie taka rzadka sytuacja. W jednym i drugim przypadku pojawia się zobojętnienie. Jedak nie od razu. Dzień po dniu. Najpierw przestajemy się namiętnie całować. Pocałunki są tylko przed seksem. Na co dzień tylko cmok, którym równie dobrze można by było obdarzyć koleżankę. Coraz krócej się przytulamy, bo szkoda czasu. Rozmawiamy tylko o tym, co trzeba. Takie komunikaty – zrobiłeś, odwiozłeś, kupiłeś, podgrzałeś? Może pojawia się przemoc. Pogarda. Dzień po dniu przekraczana jest kolejna granica. Gdyby stało się to od razu, byłby sprzeciw. Jednak posuwamy się powoli, zmiany następują systematycznie, o centymetr. Dlatego następnego dnia nie zauważamy tego, co się stało. Już nie wiemy, czy nie było tak zawsze…. Tak tkwimy w patowej sytuacji miesiącami, latami, aż po czasie może przyjdzie otrzeźwienie i ze zdumieniem dostrzegamy, że coś jest nie tak. Pytamy, jak do tego doszło. Co się z nami stało, kim jest ta osoba obok? Przecież ja się nie zakochałam w tym człowieku. To ktoś obcy. Nie chciało się wam walczyć Bardzo łatwo oceniamy. Krytykujemy, mówimy tonem znawcy, że dzisiaj rozstajemy się zbyt lekko, bez refleksji. Że łatwiej się wyrzuca niż naprawia. Tymczasem rozstanie to proces. Oddalanie się od siebie to czas. Stawanie się sobie obcymi nie dzieje się od razu. To trwa. Jednak wszystko zazwyczaj ma łagodne początki. Daje delikatne sygnały, które…bagatelizujemy. Nie doceniamy ich wagi. Przez długi czas śpimy, a gdy się budzimy, trudno się pozbierać. Bo niewiele rozumiemy z tego, co się stało… Na szczęście nigdy nie jest za późno, by zacząć od nowa.